Twee gedichten: Alja Spaan

Alja Spaan (1957) is schrijver en kunstenaar. Haar huis in Alkmaar werd Atelier9en40 waarin ze tot 2013 kunst- en poëzieprojecten deed. Onder die naam gaf ze anderen en zichzelf uit. Ze verscheen ook in verzamelbundels maar werd bekend door de Turing 2015 waar zij de tweede prijs kreeg. We brengen twee gedichten van haar: ‘Richtingwijzer’ en ‘Speelgoed’.

richtingwijzer

Wij hadden geen honden. Wij kenden traag
lopende koeien die elkaar volgden op het
gladde pad, hun poten wegglijdend.

Ze kwamen altijd thuis. Hun lijven dampten,
de geur was vertrouwd. Je liep achter hen
en klapte in je handen.

Hij kent alleen de hijgende beesten die
schuddend en nat een ander pad namen
en pas na een tijdje naast je liepen.

Na nog langer is het vanzelfsprekend dat
de hond afslaat naar links als jij denkt
links te gaan. Zo is het ook bij mensen,

meent hij. Snuivend nemen we elkaar
waar maar het duurt even alvorens
wij aan elkaars bewegen

gewend zijn. Eerst is er nog het onduidelijk
passeren, dat wij nog steeds niet weten
hoe. En daarna weten wij het.

speelgoed

Zij laat haar borsten hangen, kniekousjes
net onder het weke vlees, alle

knoopjes gesloten over een blouse van
onbestemde kleur, bruine

randen langs pantoffels die ze aan haar
voeten laat, ze komt

niet buiten, zegt ze. Ze schuift naar mij omdat
ze daar eens woonde, kind bij

ouders die opeens dood waren. Met een
vinger tekent ze nog het behang, er

hing een hertje in borduursteken op de
kinderkamer, een vriend van draad.

Ik zie hoe jong ze was en hoe alleen
de dood maakt. Het lampje was oranje.