Twee gedichten: Eva Meijer

Eva Meijer is beeldend kunstenaar, filosoof, schrijver en singer-songwriter. Momenteel werkt ze aan haar derde roman, een non-fictieboek over taal en dieren, en een proefschrift.

*

Effen

In de lucht hangt zo lang je kunt kijken een vliegtuig
In de klimop maakt een merel een nest in een winter
In de boom zitten twee duiven die bij elkaar horen

Over de grijze stenen van de muur ligt een groene waas
Je zou het een schutkleur kunnen noemen
De gordijnen van de buurvrouw zijn gesloten

Achter stenen die elkaar omhoog houden
Praten mannen in een steeg, er zijn mensen die hun leven
Met iemand delen, die elkaar voortdurend verstaan

Antwoord

Ik sta op het balkon van een bestaand huis in een bestaande stad en ik hang de was op. Ik kijk uit over een taal die als een stad is:
Alle nieuwe wijken netjes om de kronkelige kern,
Alle nieuwe namen toegevoegd in volgorde van belangrijkheid,
Alle wasmachines ratelend in pas aangelegde keukens,
En op de balkons twee rijen lijnen, gespannen als gedachten.
Ten eerste de vraag, ten tweede het antwoord. Ik begrijp dat je benieuwd bent. Maar je kunt de was niet laten liggen als hij nat is. Als je er toch bent kun je me trouwens best helpen. Je mag ook even rustig ergens gaan liggen.